Vliegen en sandboarden!

Al om 06.00 uur met de nachtbus (bleek helaas toch weer een semi-cama te zijn maar verder wel een oké bus van Cruz del Sur) in Nazca aangekomen waar we onze spullen mochten stallen bij hotel Alegria (de dag ervoor zo geregeld). Hier een licht ontbijtje genomen omdat we om 11.00 uur over de Nazca Lijnen zouden vliegen en ondanks dat dit volgens vele geen prettige vlucht is, is dit wel de beste manier om de lijnen te zien! De betekenis van deze lijnen en figuren, midden in de woestijn gelegen en gemaakt door de Nazca´s, zijn tot op de dag van vandaag nog een raadsel, al zijn er verklaringen te over! Maar...het weer (mist) werkte niet mee en dus werd de vlucht verschoven naar de namiddag en bezochten we eerst het Cementerio de Chauchilla. Dit kerkhof werd tussen 1000 en 1300 voor Chr. gebruikt door het Nazca volk om hun doden te begraven. Voorheen lagen de mummies kriskras door de woestijn, zo achtergelaten door de grafschenders, maar nu zijn ze in een twaalftal graven ondergebracht. Zag er maar luguber uit...

Terug in Nazca, na een lichte lunch, nog een beetje rondgelopen en vervolgens met Alegria Tours naar het vliegveld gegaan. Hier bleek echter dat er helemaal geen reservering was gemaakt, voor niemand van onze groep! Na een hoop gezeur werd ons gezegd dat één koppel moest splisten of dat er anders niemand meer zou vliegen! Tja, service op z´n Peruaans zullen we maar zeggen! Gelukkig hoefden wij niet te splitsen en dus stapten we na bijna anderhalf uur wachten in een toch wel verdomd, klein vliegtuigje! Had eigenlijk na Texel gezworen nooit meer in zo´n eierdop te stappen, maar ja... Voor de zekerheid dus maar een reistabletje gepakt. Stijgen ging prima en de vlucht leek ook niet verkeerd, totdat we scherpe bochten gingen maken omdat zowel links als rechts het goed moesten kunnen zien! Dat viel niet goed en het kotszakje, dat we alweer 4 maanden meeslepen, moest eraan geloven! Tussen het vullen van het zakje door nog wel zo´n 7 van de 13 figuren gezien maar was toch wel weer opgelucht toen we eenmaal op de grond stonden... Dit echt nooit meer!

Nog half misselijk onze spullen weer opgehaald en later dan gepland de bus gepakt naar Ica, waar we pas om 21.30 uur aankwamen. Hier in een ´motortaxi´ gesprongen en na een lange dag dan eindelijk in Huacachina aangekomen, waar we een kamer hadden gereserveerd in Hostal La Rocha. Kamer was op zich oké maar omdat we hier 4 nachten zouden blijven, was het volgens het kereltje beter om de volgende dag te verhuizen naar een betere kamer met meer licht van buiten. Dag later: na een bezoek aan de bodega / wijngaard El Catador en het museum Regional (in 2004 zijn hier drie kleden van de Wari en Paracas cultuur gestolen, met een waarde van maar liefst 1 miljoen dollar per stuk) kregen we onze ´nieuwe´ kamer te zien: net een afwerkhok! Begrepen niet waarom we moesten verkassen want dit was echt 10 keer slechter dan onze vorige kamer maar terug konden we niet want daar zat nu alweer iemand anders in! Hadden geen zin meer om te blijven en vertrokken naar een ander hotel. Na veel gezoek (de meesten zaten vol, zelfs de duurdere) een prima plek gevonden in hotel El Huacachinero (pas 3 jaar oud en staat nog niet in de reisgidsen). Omdat het hier redelijk warm weer is (echter, zonder zon is het koud) en alle hotels beschikken over een zwembad en tuin met kletsende papegaaien en al, wilden we hier 4 dagen blijven (in het gehucht zelf valt niet veel te beleven) maar de zon was ons niet zo goed gezind: pas vandaag echt lekker in het zonnetje kunnen zitten!

In de namiddag was het tijd voor wat actie in de vorm van racen in een zandbuggy (steil omhoog en zo ook weer omlaag, leek wel een achtbaan) en sandboarden (haast net zo steil) aangezien de hele omgeving van Huacachina bestaat uit duinen, duinen en nog eens duinen! En dit bleek echt supergaaf! Al zat het zand wel tot in je onderbroek... Gaan dus maar eens douchen!

Tot later!