Cusco en wat ruïnes, Puno en veel riet!

Ja, daar zijn we weer! Gisteren niet aan alle verhalen toegekomen dus vandaar...

Verblijven inmiddels in La Paz maar zitten hier een beetje vast! Op zich trouwens een prima tocht gehad van Puno naar La Paz en ook de grensovergang ging voorspoedig. Moesten wel overstappen op een andere bus en dan merk je meteen het verschil tussen beide landen: de bus van Bolivia was maar een krak vergeleken met die van Peru! Anyway, we wilden morgen met de trein naar Uyuni om daar de beroemde zoutvlakten te gaan bezoeken maar er wordt gestaakt (zoals zo vaak hier, is ons verteld) en de stakers hebben de rails al dagen geblokkeerd! Tja, zitten nog even te dubben hoe we dit gaan aanpakken zonder al te veel van ons ´plan´ af te wijken...

Maar goed, nog even over Cusco, waar we toch een dag of 7 in totaal hebben doorgebracht. Na flink wat geklaag toch maar die verdomd, dure ´boleto turisto´ gekocht, net als die aparte ´boleto religioso´ voor de kathedraal en verder! Tja, je bent misschien maar eens in Cusco en dan wil je ook wat zien!
Echter, het jaarlijkse feest van Inti Raymi (24 juni) gooide wat roet in het eten omdat de meeste musea en Inca ruïnes de dagen voor de 24ste dicht bleken te zijn! Gelukkig voor ons, was zo´n Boleto 10 dagen geldig!

Uiteraard, net als alle inwoners van Cusco en de velen toeristen, het feest van Inti Raymi bijgewoond. Dit feest stond bij de Inca's bekend als het feest van de Zon en het begin van het wintersolsticium (het begin van een nieuw Zonnejaar). Wetenschappelijk gezien begint het nieuwe jaar op 21 juni maar de zon blijft vervolgens een paar dagen om 12 uur 's middags op dezelfde plaats staan en pas de 24ste juni wordt een opwaardse beweging zichtbaar. Vandaar dus dit feest op 24 juni! De dagen ervoor wordt er al wat gefeest (en vooral veel gedronken!) maar de echte happening begint de 24ste ´s ochtends bij de ruïnes van Coricancha. Vanuit hier vertrekt de parade met de ´Inca koning´ en ´koningin´, allen verkleed in ´Inca kledij´, naar de Plaza de Armas en het feest eindigt uiteindelijk in de ruïnes van Sacsayhuamán (in de volksmond ´sexy woman´ genoemd). Meer dan 200 duizend(!) man komen hier samen om dit optreden met ruim 500 figuranten bij te wonen. Je kunt kaartjes kopen om het gebeuren van heel dichtbij te zien maar die bleken 80 dollar!! Dan maar, net als iedereen, de happening vanaf de heuvels erom heen bekeken. Voor zover dat ging dan: nooit geweten dat Peruanen keien zijn in voordringen, tot ruzies aan toe! Al snel zagen we dus niet zoveel meer! Vroeger werd er een heuse lama geslacht maar dat is inmiddels verboden, hoorden wij later! Wij dachten van verre toch echt een slachting te hebben gezien, haha!

Toen het feest eenmaal voorbij was, vertrokken gelukkig ook de meeste toeristen en dat maakte Cusco een stuk aangenamer en sfeervoller! Bovendien konden we nu eindelijk de Inca ruïnes in de omgeving van Cusco bezoeken, zoals die van Tambo Machay, Puca Pucara, Qenko en nog een keer die van ´sexy woman´. Na de Inca Trail ook nog op eigen houtje een trip gemaakt naar de Heilige Vallei om de Inca ruïnes van Ollantaytambo en Pisac te bezichtigen. Indrukwekkend groot en prachtig gelegen!

Na afscheid te hebben genomen van het personeel van het Niños hotel en geld te hebben gedoneerd voor de projecten, werd het tijd voor een andere omgeving: Puno! Dit stadje ligt op maar liefst 3830 meter aan het Titicaca meer. Gelukkig een bus kunnen regelen voor de 3de juli aangezien op 4 juli de boeren zouden staken en de wegen geblokkeerd zouden zijn! Puno zelf vonden wij niet zo bijzonder, al heeft het één leuk straatje met allerlei eettentjes. Die zagen er van buiten prima uit maar het eten bleek tot twee keer toe niet zo geweldig. En hier ook nog eens ons hotel uitgezet! Hadden een (op zich geen slechte) kamer in het Pinos hotel dat volgens de Lonely Planet geweldig zou zijn, met name qua hartelijkheid! Dat vonden wij dus niet. Er bleek geen 24 uur warm water te zijn, al hadden we dit maar liefst 4 keer gevraagd, en zo vriendelijk waren ze niet. De avond ervoor helaas niet doorgegeven dat we 2 nachten wilden blijven (zij vroegen er ook niet naar, achteraf waarschijnlijk met een reden) dus tijdens het ontbijt gevraagd of we nog een nachtje konden blijven. ¨Ja, hoor, natuurlijk¨ werd er gezegd maar na een half uur kwam het kereltje terug dat het toch niet kon ivm reserveringen??? We hadden de avond ervoor ook niet met zijn zoon de kamer moeten regelen maar met hem, werd ons verteld. Tja, dat moet je dan wel weten en bovendien bleek hij niet eens in huis! Dit ook aangegeven maar het hielp niets. Inmiddels was het al 09.00 uur en we zouden om 09.15 worden opgehaald voor een trip naar de rieteilanden. Aangezien de volgende gasten pas ´s avonds zouden komen, vroegen we of we de tassen na de trip mochten inpakken: immers, zij hadden ons ook kunnen vragen hoe lang we zouden blijven. Maar nee, dit was absoluut onmogelijk en we moesten in een kwartier tijd de hele zooi inpakken. We mochten wel de tassen in hun kantoor stallen. Ja, dus niet! Nogmaals gezegd dat we het een fout van beide kanten vonden maar dit wuifden ze weg. Waarschijnlijk hebben ze bewust niets gevraagd om zo toch nog een nacht een kamer gevuld te hebben. Hadden we geweten dat we maar één nacht konden blijven dan waren we naar een ander hotel gegaan! Uiteindelijk behoorlijk over de pis vertrokken, geen 60 sol maar 50 sol neergelegd en nageroepen dat we het een slecht hotel vonden en dat we de Lonely Planet zouden schrijven. Tja, we hebben ons dus flink laten kennen... Uiteindelijk de spullen in het busje gelegd dat ons kwam ophalen voor de trip en al rijdend door Puno het Uros hotel geregeld, heel wat goedkoper en veel vriendelijker! Ons advies: ga NIET naar het hotel los Pinos!!!

Na alle trammelant, ´s ochtends toch nog genoten van de (ietwat toeristische) trip naar de Uros rieteilanden in het meer van Titicaca. De Uros hebben jaren geleden hun toevlucht gezocht op deze eilanden van riet om te ontsnappen aan de heerszucht van de Colla´s en de Inca´s en wonen daar nog steeds. Erg bijzonder om te horen en zien hoe leven op zo´n eiland mogelijk is! ´s Middags nog een trip gemaakt naar de graftorens van Sillustani, waarin de Colla´s hun overledenen, al zittend, begroeven! Beide trips waren absoluut de moeite waard al zijn onze herinneringen aan Puno niet al te best...

Hebben maar een paar foto´s kunnen plaatsen vanavond, internet is hier namelijk niet je-van-het! Foto´s van Puno volgen nog!