Baños, Riobamba, El nariz del diablo, Cuenca

In Baños regende het bij aankomst (zou niet de laatste keer zijn trouwens) en leek het vanuit de bus wel een toeristisch Valkenburg. En dit werd de volgende dag trouwens ook bevestigd, helaas. Het hostal Plantas y Blanco dat we uitgezocht en dit keer gereserveerd hadden, bleek een goede keus. Het hostal was vol planten (plantas) en beoogde wit (blanco) te zijn. Naast gratis internet zoals in Quito was de douche hier van prima kwaliteit!

Baños zelf is genoemd naar de thermale baden die al dan niet een heilzame werking zouden hebben. De basiliek in het dorpje is gewijd aan de maagd van het heilige water, La Señora de Agua Santa, die op miraculeuze wijze enkele inwoners van Baños behoed zou hebben van een gewisse dood omdat zij tijdens een vulkaanuitbarsting, een val, ongeluk of wat dan ook, haar naam zouden hebben uitgeroepen!

Talloze kraampjes verkopen opblaasbare eenden, drijfbanden en ander strandmateriaal om bij de (zwem)baden te kunnen gebruiken. Het weekend dat wij er waren, was ook nog eens nationale vakantie week en was Baños gevuld met Equadorianen die hun heil kwamen zoeken in de basiliek (veel heilig water drinken is gezond, zeg maar) en in de baden...

Baños ligt dichtbij de Tungurahua vulkaan (5020m) waarvan de activiteit al weken enorm is toegenomen! Deze week echter (wees gerust thuisblijvers) was er weer veel minder activiteit en was het risico voor even weer geweken. Helaas was door het mindere weer de vulkaan ook nog eens slecht zichtbaar... we hebben toch 2 uur op een kleine heuvel staan wachten en ons geduld (vooral die van Inge) werd beloond: we kregen een eruptie te zien, een gigantische rookpluim spoot uit de vulkaan!!! Het zien van zo´n pluim is behoorlijk indrukwekkend kunnen we zeggen.

Vanuit Baños is er een spectactulaire afdaling te fietsen naar Puyo (ligt aan begin van jungle). Vanwege het regenachtige weer besloten we deze afdaling met de bus (60 km, 2uur) te doen maar dit bleek minder spectaculair dan met de fiets! In Puyo zelf viel weinig te beleven en behalve de 2-1 nederlaag van Ecuador tegen Macedonië hebben we er weinig meegemaakt. Al snel zaten we weer in de bus...

Dag erna naar Riobamba vertrokken. Door de uitbarstingen van de Tungurahua vulkaan in 2000 werd de weg van Baños naar Riobamba door enorme landverschuivingen onbruikbaar maar momenteel rijden de bussen weer via deze weg. Indrukwekkend om te zien dat gewoon grote delen van de weg zijn weggevaagd! Je rijdt voornamelijk langs ´nieuwe, aangelegde zandwegen´ en over diepe ravijnen via dunne plankjes! Niet echt fijn als je langs het raam zit...

Riobamba ligt heel dicht bij de Chimborazo vulkaan (6310m, niet actief en de hoogste piek van Ecuador) en we vonden dat we nog maar eens moesten proberen een top van een vulkaan te zien. Via het prima hotel ´Tren Dorado´ een chauffeur/gids geregeld die al spraakwatervallend ons naar de eerste Chimborazo schuilhut bracht, op 4860 meter. En wat hadden ontzettend veel geluk: het weer was perfect! We hadden een fantastich zicht op de vulkaan en het landschap eromheen. Zelfs nog wat vicuña´s (soort, lama´s maar dan wild) zien grazen! Omdat er lekker veel zon was, weinig wind en goede zin zijn we naar de tweede schuilhut op 5000 meter geklommen. Heel confronterend zijn de herinneringsstenen van de vele beklimmers die de top op 6310 meter wilden bereiken maar nooit zijn teruggekeerd. Nog in januari dit jaar is een Duits echtpaar niet teruggekeerd van een beklimming. Gezegd moet worden dat zij geen gebruik wilden maken van een gids en het terrein en de weersomstandigheden kennelijk onderschat hebben. Op de terugweg naar Riobamba hebben we ook nog het El Condor project bezocht (zie volgend bericht).

´s Middags ook meteen de kaartjes gekocht voor onze treintrip naar de beroemde El Nariz del Diablo oftewel Duivelsneus. Deze treintrip van 6 uur gaat via een deel van de legendarische treinverbinding tussen Quito en Guayaquil waarvan de bouw in 1899 begon. Landverschuivingen veroorzaakt door El Niño in 1982-1983 en 1997-1998 hebben de treinverbinding volledig beschadigd. Alleen het stuk Riobamba naar Sibambe is gerepareerd. Om dé Duivelsneus te berijden en deze grote hoogte af te dalen is gebruik gemaakt van enkele zigzag stukken waarbij de trein dan weer vooruit dan weer achteruit gaat. Bij de gevaarlijke bouw van dit stuk zijn velen omgekomen.
Aan weerszijden van de trein gapen diepe ravijnen en om dit beter te kunnen zien, zit iedereen op het dak van enkele veewagons. Gelukkig dat je voor de 6 uur durende trip kussentjes kunt huren, voor 1 dollar per stuk. Mocht je onderweg honger of dorst krijgen, de verkopers van chips, drankjes en snoep komen hier gewoon over het dak lopen. Bij vertrek vanuit Riobamba op 2750 meter hoogte draagt iedereen nog zijn wintermuts, fleecetrui, jack en handschoenen maar tegen de tijd dat je bij de Duivelsneus aankomt (ruim 1000 meter lager) zit je in je shirtje te zweten en brandt de zon op je hoofd.

Na de Duivelsneus rijdt de trein weer naar Alausi, en hier zijn we in een bus gestapt naar Cuenca. Na 6 uur op een hard dak (kussentjes werken niet helemaal meer na zoveel tijd) mochten we nog eens 4 uur zitten...

Cuenca, de tweede grootste stad van Ecuador met ruim 400.000 inwoners heeft de meeste koloniale sfeer van het land. Tot op heden heeft ons dat, behalve de superdouche in hotel Milano, helaas nog niet veel goeds gebracht. Het regent wederom en de taxichauffeur heeft ons een vals briefje van 10 dollar teruggegeven (ontdekten we pas vanochtend).

Onze digitale camera blijkt ook nog eens kuren te hebben: in Riobamba gaf onze camera al eens aan dat er sprake was van een geheugenkaartfout en dat er corrupte data op zouden staan. Dit probleem hadden we al eens eerder in Guatemala meegemaakt en toen loste het probleem zich vanzelf op. Deze keer kregen we het kaartje niet meer aan de praat. Gelukkig bleken de foto´s er toch nog op te staan en konden we bij een fotozaakje de foto´s op een cd´tje laten branden. Meteen een nieuwe geheugenkaart van 512MB gekocht voor 75 dollar. Helaas voor ons blijkt het toch niet aan de kaart maar aan de camera te liggen. Onze investering van 75 dollar hadden we beter voor een nieuwe camera kunnen inzetten want na 30 foto´s in Cuenca is hetzelfde probleem ontstaan. Wij zullen dus waarschijnlijk afscheid moeten gaan nemen van onze camera... en als de wiedeweerga een nieuwe moeten aanschaffen. We zitten namelijk nog niet eens op de helft van onze trip.

Nadat een vogel vandaag ook nog eens op Inge haar trui heeft gescheten, hebben we ´ons geluksvisje´ maar weer eens uit onze tas gehaald, haha!

Morgen gaan we nog wat Incaruïnes bekijken en daarna gaan we even bijkomen aan de kust van Ecuador...

Oja, foto´s bij al deze berichten, volgen later!


Adios,

Inge en Simon