Going south!

Na bijna twee weken in het noorden van Vietnam te hebben verbleven, werd het tijd om eens af te zakken. Deze keer geen binnenstormende, "water" stelende vietnamezen gezien maar wel noodles voor ontbijt gekregen (nee, dank je)
In de trein kwam de 'pr manager' annex receptionist van een nieuw hotel in Hue ons zijn waar aanprijzen. Gratis opgehaald ["I am responsible" schreef hij wel tig keer op het kaartje) en naar het hotel gebracht, wat prima bleek te zijn. In NL 3 of 4 sterren voor 13 dollar per nacht (met ontbijt)

In Hue hebben we de Citadel bezocht waar vandaan de Keizerlijke Nguyen Dynastie voor honderden jaren heeft geregeerd, tot in 1945 de laatse emperor Bao Dai afstand deed ten gunste van Ho Chi Minh.

Ten zuiden van Hue bevinden zich nog enkele koninklijke tombes. Hier liggen een aantal emperors begraven. Met een boot zijn we enkele van deze graven gaan bezoeken. Lugubere anecdote bij het 'graf' van Tu Duc is dat hij met al zijn bezittingen is begraven op een geheime plek en alle 200 aanwezigen bij de ter aarde legging zijn onthoofd om de plek geheim te houden. Om van de aanlegsteiger naar de feitelijke tombes te gaan hebben we het genot mogen hebben achterop een motorfiets te moeten zitten. Overigens ook al in Cat Ba moeten doen na een verhitte discussie of we wel of niet drie blikjes uit de minibar hadden gedronken, daardoor de bus gemist en dus op een motor als een speer naar de haven gereden. Niet zelf natuurlijk, maar we hadden van te voren afgesproken niet met een gozer op een motor mee te rijden, slechts vanwege het feit dat iedereen zonder helm rijdt (ook al is dat wel verplicht) en wij dan dus ook! Maar ja, soms kan het niet anders...

Elke WC die we hier bezoeken is nog steeds van de franse stempel. Twee met gelijke hoek geplaatste tegels richting een gat en een ton met water ernaast (soms) vormt de basis voor de ve sinh [wc]. Sommigen hebben niet eens een gat!!! Inge wordt trouwens steeds bedrevener in het negeren van de stank en beesten op deze gat-in-de-grond wc's. Overigens overweegt ze nog steeds elke keer de bush-pie...toch nog een Australisch trekje overgehouden.

Al langer op ons lijstje om meer van te weten, is de Amerikaanse oorlog, zoals de Vietnamezen de Vietnam War noemen. Een tour heeft ons naar de Gedemilitarizeerde Zone (DMZ) gebracht waar de 'tijdelijke' grens tussen Noord en Zuid Vietnam lag na de terugtrekking van de Franse troepen in 1954 (overigens dit weer na een grandioze nederlaag in de slag bij Dien Bien Phu) Nadat er in 56 geen landelijk verkiezingen gehouden zijn, is het zuiden gesteund door de verenigde staten en het noorden door communistische landen zoals China en Rusland. De VS achtte het nodig in de jaren die volgde om een gigantsiche troepenmacht op te bouwen in zuid-vietnam en langs de DMZ. De tour heeft de restanten van een Amerikaanse legerbasis [25 km van Laos] laten zien waar 10.000 vietnamezen en 500 amerikanen gedurende het TET offensief zijn omgekomen. Ondanks dat er weinig meer te zien was, is de informatie over deze oorlog heel erg indrukwekkend. Het hoogtepunt van de tour was een bezoek aan de tunnels van Vinh Moc, waar honderden mensen onder de grond hebben geleefd om te schuilen voor alle amerikaanse bommen die in het gebied zijn gevallen. Zoals in een eerder bericht al een keer verteld, hebben ze gigantische hoeveelheden van Agent Orange over de jungles en bossen van vietnam uitgegooid om de bladeren te doden en vervolgens met napalm het restmateriaal te verbranden. De gevolgen hiervan zijn nu nog zichtbaar, dwz kale bergen tot aan de horizon.

Helaas het mooie hotel en vele indrukken achtergelaten in Hue en de bus naar Hoi An genomen. Weer in een mooi hotel ingetrokken voor 10 dollar. Het stadje Hoi An is een lieflijk dorpje met ontelbare kledingwinkels waar je voor 25 dollar een pak op maat kan laten maken. De vraag of na de eerste stoombeurt het pak nog bestaat kan pas thuis worden beoordeeld [dit dus ook maar niet gedaan]. Het dorp is in de oorlog grotendeels ongemoeid gelaten en is grotendeels een UNESCO world heritage site. In de buurt van Hoi An is My Son, Vietnam's meest belangrijke plek van het oude koninkrijk van Champa. Het wordt beschouwd als kleine tegenhanger van de andere door India beinvloede steden zoals Angkor in Cambodja (nog een weekje of zo geduld en wij zullen dat eens gaan natrekken)
Ten tijden van de oorlog was er hier een basis opgericht van de Vietcong. Ze dachten dat de Amerikanen deze belangrijke site niet zouden bombarderen, dus wel... Hierdoor is een groot gedeete van de monumenten verwoest!

De nachtbus genomen van Hoi An naar Nha Trang om wat tijd te besparen. De eerste 2 uur in 40 graden moeten doorbrengen en pas na aandringen airconditioning aangekregen (" no english" hoor je hier erg vaak) Wat een avontuur om in zo'n bus te zitten. We zijn aangekomen en daarmee is niet te veel gezegd, wat een idioten in het verkeer zeg: inhalen als het werkelijk waar niet kan etc! Het hotel in Nha Trang beviel ons niet geheel en dus naar een ander hotel gelopen dat ons was aanbevolen door een stel Ieren die we in Hue hadden ontmoet. Op de negende verdieping zitten we nu weer in een heerlijk hotel. Vandaag lekker aan het strand gelegen en nog meer kleur gekregen! Morgen weer door naar Dalat waar het lekker koel schijnt te zijn. Ook weer eens prettig!

Heel veel groetjes en als het allemaal meezit, hebben we snel weer foto's!

Simon en Inge