Niños project en Stichting HoPe

Vandaag aangekomen in La Paz, Bolivia, en eindelijk weer wat tijd gevonden om achter een pc te kruipen. Weer twee verhalen en foto`s op de site gezet: dus, hebben jullie even?

Zoals we al eerder schreven, hebben we in Cusco overnacht in één van de, inmiddels drie, Niños Hotels. Niet echt goedkoop voor de budgetreiziger maar het idee dat we hiermee de projecten steunden, sprak ons zo aan dat we het in NL maar met wat minder moeten doen! Bovendien zijn de kamers dik in orde, hebben ze warm water en kacheltjes (met deze kou erg prettig), is het eten heerlijk en het personeel ontzettend vriendelijk! Een aanrader dus!

In 1996 vertrok Jolanda van den Berg voorgoed naar Peru om hier straatkinderen te gaan helpen. Ze begon met het adopteren van enkele kinderen (gezin groeide uit tot 12!), waarna er nog 2 adoptiegezinnen bijkwamen, er 4 restaurants (ze zijn bezig met een 5de) speciaal voor maar liefst 500 straatkinderen werden geopend en er in totaal 3 hotels werden gebouwd om niet geheel afhankelijk te zijn van donateurs. We hebben twee van deze restaurants bezocht, waarvan er één zich bevindt op het terrein waar we sliepen, hotel Niños II. Ze houden overigens het project en het hotel strikt gescheiden (de restaurants bezoek je als de kinderen afwezig zijn) en de kinderen komen ´s ochtends bijna geruisloos binnen. Nou ja, op een paar na dan waardoor een wekker niet echt nodig was!

In Cusco blijken naar schatting nog duizenden kinderen op straat te leven, de meeste afkomstig uit ver weggelegen, armoedige bergdorpjes. Veel ouders hopen op een betere toekomst voor hun kroost, sturen daarom hun kinderen naar school in Cusco en huren hier vaak voor weinig geld een kamertje. De kinderen, vaak niet ouder dan een jaar of 7, moeten het zelf zien te rooien (al komen sommige ouders één keer in de maand wat geld brengen) of worden achtergelaten bij een verre oom of tante, die vaak op meerdere vlakken misbruik van de kinderen maken! Veelal trieste achtergronden, dus...

Met name via scholen worden de armste kinderen eruit gepikt en hen wordt (indien mogelijk met toestemming van de ouders) 2 keer per dag, 6 dagen in de week, een maaltijd aangeboden in één van de kinderrestaurants. Ook wordt hen geleerd hoe belangrijk hygiëne is, worden ze geholpen met het maken van huiswerk en krijgen ze gymles (voor velen een uitlaatklep om hun agressie kwijt te raken). Drie keer per week is er een arts in huis (de meesten hebben last van telkens weer terugkerende parasieten, luizen en noem maar op) en ook tandartsbezoeken worden geregeld!

De faciliteiten zien er prima uit maar als je beseft dat ze bijvoorbeeld toch maar 2 keer per week onder de douche kunnen omdat elke dag 125 kinderen schoonschrobben niet haalbaar is (aanvankelijk wilden ze niet eens onder de douche want dat deden ze normaal ook nooit, en je onderbroek uittrekken was al helemaal taboe), moet je toch weer even slikken. Net als het feit dat het een ´dagopvang´ is en veel kinderen het ´s avonds toch weer in hun eentje, of met broers en zusjes, moeten zien te redden. Wat wij een groot minpunt vinden aan het hele concept is, dat ze maar tot hun 12de jaar de restaurants mogen bezoeken. Je moet ergens een grens trekken maar wij vinden 12 jaar wel erg jong om op eigen benen te moeten staan. We hopen dan ook dat in de toekomst deze leeftijdsgrens wordt veranderd of dat er een apart project voor de oudere kinderen wordt gestart! Voor nu hopen we dat ze in ieder geval een goede basis krijgen...

Ook nog geprobeerd om één van de projecten van Stichting HoPe in de hoger gelegen bergdorpjes te bezoeken maar dat is niet meer gelukt, helaas! In de tijd dat wij in Cusco zaten, ging niemand van de stichting richting één van deze dorpjes. Wel veel informatie over de verschillende projecten van HoPe te horen gekregen tijdens een bezoek aan een jongenstehuis in Cusco, waar HoPe overdag een recreatieprogramma aanbiedt. Erg interessant om te vernemen dat de lokale bevolking erg bij de projecten wordt betrokken. Wat heeft het voor zin als de mensen zelf niet achter een project blijken te staan? Zo hoorden wij in Nicaragua het verhaal van een gebouwde waterput die niet meer wordt gebruikt, gewoonweg omdat de bevolking liever vies water uit de dichtbij gelegen rivier haalt dan uren moet lopen naar een waterput met schoon water!

Anyway, het mag duidelijk zijn dat we een leuk bedrag van het door velen van jullie gedoneerde geld aan zowel het Niños project als Stichting HoPe hebben gegeven! We hebben nog zo´n 100 dollar over en hopen dit aan een mooi project ergens in Bolivia te kunnen schenken. Iedereen nogmaals keibedankt voor alle donaties!!!