Huaraz & de Cordillera Blanca
Door: Simon en Inge
Blijf op de hoogte en volg Simon en Inge
23 Juni 2006 | Peru, Cusco
Na de Cañon kwam het mooiste gedeelte: een zicht op tig met sneeuw bedekte toppen zoals die van de Alpamayo (5947m) en even later de hoogste van Peru, de Huascarán (6768m)! gelegen in het park Nacial Huascarán. Iedereen hier moet trouwens lachen als we vertellen over onze ´hoogste berg´ in Nederland!
In Huaraz bleken de prijzen schrikbarend te zijn gestegen (onze gids is van 2004) en hebben we met moeite een hostel kunnen krijgen voor 20 dollar! Maar, het was een prachthostel met geweldige ´views´ vanaf het dakterras! Huaraz zelf is een leuk stadje, helemaal als de zon schijnt en zo ongeveer 11 pieken met sneeuw te zien zijn! Helaas is het stadje en zijn omgeving meerdere keren geteisterd door aardbevingen en daarmee gepaard gaande modderstromen. In 1970 stierf de helft van de bevolking door een aardbeving!
Eén van de grote trekpleisters in de omgeving (nou ja, in de omgeving, ongeveer 3 uur heen en terug) van Huaraz, naast allerlei meerdaagse trektochten en klimavonturen, zijn de ruïnes van Chavin. Dit maal een tourtje geboekt aangezien het ook wel eens prettig is niet alles zelf hoeven te regelen! De ruïnes zijn zo´n 1000 voor Christus gebouwd en waren goed bewaard gebleven totdat de site in 1945 door landverschuivingen onder een berg aarde werd bedolven. Uit opgravingen bleek dat deze cultuur wiskundig en astronomisch gezien, al erg veel wisten: zij waren in staat om over honderden kilometers 3 steden op 1 lijn te stichten aan de hand van de sterren! Ook maakten ze gebruik van getallensymboliek. Zo zou het getal 3 voor creatie staan (1+1=3), 2 voor dualiteit en 7 voor perfectie. Onder de grond, onder een steen van onbekend materiaal, aldus Nasa, staat de Lanzón de Chavin: een mysterieuze, zwaardvormige rots van 4 meter!
Om toch ook wat mee te krijgen van de Cordillera Blanca, hebben we een minibusje gepakt naar Yungay (hier zijn bijna alle 18.000 inwoners van het dorp omgekomen tijdens de aardbeving van 1970). Vanuit hier een taxi gepakt (de bus bleek al vertrokken) en na ruim een uur klimmen, aangekomen bij het Llanganuco meer, een groen, blauwig meer omringd door 5 met sneeuw bedekte bergtoppen: de hoogste top Huascarán (6768m), Chopicalqui (6354m), Chacraraju (6112m), Pisco (5752m) en de Huandoy(6395m). Dit uitzicht valt niet te beschrijven en is al helemaal niet vast te leggen op camera (uiteraard wel een poging gewaagd)!
De volgende ochtend om 11.00 uur de bus naar Lima genomen met Cruz del Sur. Alsof je een vliegtuig binnenging, zo streng waren de controles. Je werd zelfs op video gezet (voor het geval dat zullen we maar zeggen...). Naast een vechtlustige sciencefiction film en eentje met John Travolta waarvan we het einde weer moeten raden (cd kapot of zo) werden we verrast met een lunch (maar zo zo), een glaasje Inca Cola (mierzoete, gele ´limonade´), een heuse karaoke en...bingo! De prijs: een gratis terugrit naar Huaraz van maar liefst 14 dollar! Als je ging zingen, mocht je 2 nummers van de bingokaart kiezen, haha, dat deed dus niemand! Dus...gingen de ´busstewardessen´ maar zingen en ze hadden er nog grote lol in ook! Op 1 vakje na hadden we nog bijna gewonnen ook!
Rond zessen in Lima aangekomen en een taxi gepakt naar het Hostal de las Artes (een mooi maar krakend, oud, koloniaal pand gerund door een Nederlander) in centraal Lima. Reisgidsen zeggen dat je beter in de buitenwijken kunt zitten maar wij vonden het hier prima en niet onveilig of zo.
De volgende ochtend zouden we al om 04.00 uur een taxi hebben naar het vliegveld en dus hoopten we op een oké nacht maar dat was ons niet gegund: de hele nacht hingen gasten aan de deurbel om binnen te komen en onze buren hadden om 02.00 uur ook nog eens grote lol tijdens een potje sex. Geen oog dicht gedaan dus...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley