Komt er nog een bus?

Alweer een week geleden dat we iets van ons hebben laten horen dus het is tijd voor wat nieuwe belevenissen en foto´s!

Vorige week woensdag met de bus (chickenbus) naar La Paz Centro gereden om daar weer over te stappen op een bus naar León Viejo. Openbaar vervoer is hier erg goedkoop (1 uur is ongeveer 1 dollar) maar de bussen zijn dan ook niet zoals bij ons... Eigenlijk vinden we het elke keer weer een sport om na tig keer overstappen toch op de juiste plek aan te komen. Als het meezit, heb je een goede verbinding en als het tegenzit, is het wachten geblazen. Maar goed, de heenreis naar León Viejo ging vlotjes!

Nu bleken de ruïnes van dit verlaten en verwoeste stadje niet echt bijzonder maar het uitzicht op de Momotombo vulkaan was prachtig. Ook het nabij gelegen dorpje Puerto Momotombo waar we het plattelands leven van Nicaragua konden ervaren, bleek een bezoek waard. Niet dat er heel veel te beleven was, maar een cola drinken aan het meer van Managua met onder de tafel honden, kuikens, varkens, mannen te paard in de straat en koeien aan de wandel, dat was wel bijzonder! De terugrit ging helaas niet snel: we hebben bijna 2 uur in het dorpje op de bus moeten wachten...

De volgende dag al vroeg vertrokken met een minibus (zaten achterin en dat was snikheet want er kon daar geen raampje open) naar Managua waar we moesten overstappen op een iets groter busje naar Granada. Hier tegen de middag aangekomen en alhoewel dit stadje in onze ogen toch niet helemaal op Antigua, Guatemala, lijkt (de reisgidsen zeggen van wel) is het zeker een prettig stadje om te vertoeven. Ook hier amper toeristen gezien (het is echt mega laagseizoen hier) en dat betekent dat je soms een heel restaurant helemaal voor jezelf hebt. Dit maal onszelf getrakteerd (thanks Janneke en Jörgen voor de financiële bijdrage!!!) op een duurder hotel met airco (en zwembadje) want de hitte is soms echt niet te harden.

Vrijdag weer in een bus gesprongen (zo gaat het soms echt) op weg naar de Mombacho vulkaan. Bij een kruispunt uitgestapt en nog ruim 20 minuten gelopen naar de ingang van het reservaat. Om niet al binnnen een uur een zonnesteek op te lopen ervoor gekozen om met een grote truck omhoog te rijden naar het beginpunt van de wandeling. Leuke tocht met mooie uitzichten en ook nog wat rook uit een klein gat zien komen. ´s Middags beetje sightseeing Granada gedaan.

Dag erna begonnen met een rit naar de actieve Masaya vulkaan. Niet zo actief als de Pacaya in Guatemala maar toch voldoende rook kunnen waarnemen. Daar 2 oudere Koreanen ontmoet en die kerels wilden ons gelijk gaan bekeren! Dat we toch echt wel naar de kerk moesten en zo. Op zo´n preek zaten we niet te wachten dus netjes gedag gezegd! Vervolgens langs de kant van de weg gaan staan en een bus aangehouden (lijkt wel Peking Express, alleen betalen we voor de rit).

In het stadje Masaya een marktje bezocht met allerlei souvenirs en dergelijke maar veel te toeristisch opgezet naar onze zin en dus snel vertrokken...met de bus! In het lieflijke dorpje Catarina beland waar we konden genieten van een prachtig uitzicht op de Mombacho vulkaan, lago Apoyo en in de verte Granada en het meer van Nicaragua (het enige zoetwatermeer in de wereld waar bullsharks leven, aangezien het meer in verbinding staat met de zee). Nog net op tijd de bus terug naar Granada kunnen halen!

De hele zondag hebben we gebombardeerd tot relaxdag en dus amper iets gedaan...HEERLIJK!

Maandag vonden we het tijd worden om verder te reizen en vertrokken we dus met de bus naar Rivas. Daar met een taxi naar de haven van San Jorge gereden en met de ferry naar Isla de Ometepe gevaren. Voor de zekerheid een reistabletje genomen (Inge dan), en na een half uur nog maar eentje omdat de eerste niet leek te werken. Enige nadeel: je wordt ontzettend duf van die dingen! Sloom was ik dus enorm maar helaas ook wat misselijk. Heelhuids de overkant gehaald...

In het plaatsje Moyogalpa een kamer gevonden in Hotel Ali maar deze tent heeft ons inziens zijn beste tijd gehad. Prima voor 6 dollar maar niet voor 12! Eigenlijk zijn er veel mooiere plekken om te overnachten maar wij wilden graag dicht bij het opstappunt van de ferry zitten.

Gisteren al vroeg de bus gepakt om wat meer van het eiland te gaan zien. Eigenlijk bestaat het eiland uit twee eilandjes met elk een vulkaan (de Concepcion en de Maderas). Ons plan was de Concepcion te beklimmen maar ivm de hitte en de weinige begroeiing hebben we besloten de tocht van 10 uur te laten voor wat hij is...
Dan maar naar Finca Venecia waar we na een heerlijk ontbijtje naar Charco Verde zijn gewandeld. Dit is een mooi stukje natuur rondom Laguna Verde. Aardig wat vogels gezien (waaronder gieren, vlak boven je) en maar liefst één aap!

Net op tijd in de bus gestapt voor onze tocht naar Balguë, via Altagracia (het 2de grotere stadje op het hoofdeiland). Tot Altagracia is de weg oke maar zodra je via het smalle stuk naar het andere eilandje rijdt, wordt het hobbel de bobbel! Om een idee te geven: de bus doet 1 uur over 4 km! Rond lunchtijd aangekomen bij de weg naar Finca Magdalena waar we nog even 20 minuten omhoog moesten lopen. Al zwetend bij de Finca aangekomen maar de lunch smaakte ons prima! Hier nog een korte wandeling gemaakt naar enkele ´petroglyfen´ ofwel simpele rotsgravures (hoe heten die dingen in het Nederlands?).

Om 17.00 uur zou de laatste bus vertrekken maar aangezien hier 17.00 uur ook 18.00 uur kan zijn of 16.00 uur, op tijd naar beneden gelopen om op de bus te gaan wachten. Maar ja, die kwam niet... Aan meerdere mensen gevraagd of dat hij nog kwam: de helft antwoordde van wel en de andere helft van niet! Aangezien we echt in een gat van een dorp zaten, hoopten we vurig dat er toch nog eentje zou komen. Net toen we al bezig waren met het ontwikkelen van een liftstrategie á la Peking Express, werd ons verteld dat een bus onderweg was maar dat hij vertraging had! Uiteindelijk na 2 uur wachten in de bus gestapt richting Altagracia. Volgens zo´n kereltje in de bus moesten we er na een uur bij een kruispunt uit want daar zou onze connectie zijn met de bus naar Moyogalpa. Toch uitgestapt ondanks dat we betaald hadden voor de rit naar Altagracia omdat in eerste instantie werd gezegd dat we daar een bus moesten pakken naar Moyogalpa. Staan we daar, in de middle of nowhere, te wachten op een bus die pas de volgende ochtend zou komen, aldus een fietser!!! Liften gaat alleen als er auto´s langskomen dus dat was geen optie. En het werd al langzaam donker...

Met heel veel mazzel kwam er toch nog een bus aangereden, vanuit de andere richting, op weg naar Altagracia, dus maar weer in de bus gestapt en opnieuw betaald voor Altagracia. Hier met wat moeite uiteindelijk een taxi kunnen regelen voor 10 dollar die ons weer naar Moyogalpa reed! Pffff, toch nog in ons eigen hotel kunnen slapen!

Vanochtend vroeg het hotel verlaten en dat was maar goed ook! Na de muizenkeutels in de douche bleek er vanochtend een schorpioen van 10 cm in het badkamertje te zitten! De badkamer gelaten voor wat hij was (hoe vang je zo´n ding?) en snel vertrokken. Bij het haventje bleek de ferry al weg: de klok is hier zaterdag een uur vooruitgezet en in plaats van dat ze dus gewoon om 06.45 uur vertrekken, gaan ze op het tijdstip dat het eigenlijk 06.45 uur was, nu dus 05.45! Snappen jullie ´m? Toen maar in een kleinere boot gesprongen wat achteraf niet zo slim was. Dachten even dat we de overkant niet zouden halen aangezien het water erg ruig was en gewoon de boot instroomde! Daarnaast was ik (Inge) weer eens kotsmisselijk... Na wat schietgebedjes toch de overkant bereikt! Voorlopig hoef ik niet meer met de boot maar ja... we hebben al een 8-daagse boottocht naar de Galapagos eilanden geboekt! Word al misselijk bij de gedachte!

Na de boottocht naar San Juan del Sur gereden waar we nu dit verhaal typen en de foto´s op de site aan het plaatsen zijn. Kost slechts een uurtje of 2!

We hopen dat het met iedereen goed gaat daar en veel leesplezier!

Simon en Inge